Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά μεταξύ Γερμανικού και Ελληνικού δικαίου. Παρότι η νομοθεσία είναι πάνω κάτω η ίδια, οι έλληνες δικαστές δίνουν το παιδί στην μητέρα με κοινή μέριμνα (νομίζω έτσι είναι η ορολογία). Και στις δύο χώρες το δικαστήριο αποφασίζει με γνώμονα το ύψιστο συμφέρον του παιδιού. Οι Έλληνες δικαστές δίνουν τα παιδιά στην μητέρα και ο πατέρας έχει δικαίωμα επίσκεψης. Στην Γερμανία όμως, ο πατέρας μπορεί να πάρει την επιμέλεια. Προσωπικό παράδειγμα, μόλις ανακοίνωσα την δίαθεση μου για διαζύγιο, παραιτήθηκε από τη δουλειά του, εγώ έπρεπε να κρατήσω την δουλειά μου για να πληρώνω τα έξοδα των παιδιών. Έκανε αίτηση της επιμέλειας με την προϋπόθεση πως θα πληρώνω διατροφή γι αυτόν και για τα παιδιά. Σε πληροφορώ φτάσαμε μέχρι το στάδιο του εμπειρογνώμονα για να κρατήσω το δικαίωμα να μεγαλώσουν τα παιδιά μου στο ίδιο σπίτι μαζί μου και να μπορώ να δουλεύω. Ακραίο παράδειγμα αλλά συμβαίνει. Το δικαίωμα επίσκεψης μπορεί εύκολα να του το πάρει αργότερα, υπονοώντας ασέλγεια. Δυστυχώς έχει γίνει τελευταία της μόδας. Αλλά πλατιάζω πάλι δίχως ουσία. Μακάρι να πάνε όλα καλά. Έχει δίκιο ο προηγούμενος σχολιαστής. Ένας καλός δικηγόρος απλά να είναι και θα τα καταφέρει.