Σεβαστή η θέση σου Λεμόνι και σε ευχαριστώ που απάντησες (μια χαρά εκφράστηκες κι από το κινητό). Και συμφωνούμε 100% σε αυτό που λες στο συγκεκριμένο σχόλιο. ΟΧΙ στην αυτοδιάγνωση αλλά στην εξερεύνηση μαζί με τους ειδικούς εφόσον υπάρχουν λόγοι ανησυχίας. ΟΧΙ στην γονική αδιαφορία. ΟΧΙ στην αποβλάκωση των παιδιών.Όμως γέλασα λιγάκι με το "για να μην κάτσουν ανέμελα στο σπίτι να παίξουν." Το ανέμελο παίξιμο στο σπίτι είναι στα παραμύθια. Αλλιώς επιστρατεύεται η ζούγκλα με τον Ταρζάν μαζί με το αστυνομικό τμήμα της περιοχής και το ΕΚΑΒ σε αγαστή συμφωνία με τους αγαπητούς γείτονες. Απλά δεν υπάρχει αυτό το πράγμα! :DΠάντως επειδή έχω κι εγώ άτομα στο περιβάλλον μου με ψυχικές ασθένειες (και με σχιζοφρένεια εκτός των άλλων) έχω πλέον μάθει να είμαι πάρα πολύ προσεκτική στο πώς εκφράζομαι. Γιατί κακά τα ψέμματα οι λέξεις πληγώνουν. Όχι ότι πρέπει να λέμε ψέμματα και να χαϊδεύουμε αυτιά (όταν ρωτηθούμε φυσικά) αλλά πρέπει και να είμαστε ευαισθητοποιημένοι. Ιδιαίτερα σε ένα ανώνυμο μέσο όπως το διαδίκτυο. Χαίρομαι που το συζητήσαμε με την κοσμιότητα που συνήθως διακρίνει τους διαλόγους μας.