Ποια παιδεία ρε συ, σοβαρά τώρα;Συμφωνώ και επαυξάνω σε όλα που ανέφερες.Κάθε, μα κάθε μέρα το σκέφτομαι και με λύπη διαπιστώνω οτι περνάς έναν βλάκα, αλλά στη γωνία καραδοκεί ο επόμενος, που μπορεί μάλιστα να σου αφαιρέσει τη ζωή για το τίποτα.Φταίει το σχολείο, φταίνε οι γονείς, αλλά κυρίως φταίνε οι σχολές οδηγών. Τα μαθήματα δε γίνονται επί της ουσίαε, αλλά ίσα να περνάμε τις εξετάσεις και άντε στο καλό να βγεις κι εσύ στην αρένα. Να μην πιάσουμε το "σπρωξιματάκι" για το δίπλωμα και τους εκβιασμούς (μεγάλο κεφάλαιο).'Οταν πήγα σε σχολή ήξερα ήδη να οδηγώ, αλλά ήθελα να μάθω να τα κάνω όλα σωστά, σβέλτα, κυρίως όμως με ασφάλεια. Πριν δώσω για το δίπλωμα δεν ένιωθα ικανοποίηση με το επίπεδο που είχα φτάσει και πρότεινα να πληρώσω για επιπλέον μαθήματα (δεν το δέχτηκαν). Περιττό να πω οτι ο "δάσκαλος" δε με είχε αφήσει να ανεβάσω σχέση στο κιβώτιο πέρα από τη 2η κι ας κόντευε το αμαξάκι να φτύσει και τα μπουλόνια του όταν τρέχαμε λίγο. Στο παρκάρισμα δε, ομολογώ ήμουν ολίγο ζώον. Δε μου'χε εξηγήσει, δεν το'χα πιάσει, να μην τα πολυλογώ, δεν ήθελα να δώσω πριν το μάθω.Και μου λέει το θεϊκό "κανείς δε σκοτώθηκε στο παρκάρισμα. Θα το κάνεις εκείνη την ημέρα στη θέση που έχουμε πει, θα σου δώσουν το δίπλωμα και θα βγεις έξω όπως όλος ο κόσμος. Μην τρέχεις μόνο κι όλα θα πάνε καλά, δε θα μπλέξουμε πουθενά".Το πήρα τότε, αλλά όχι με την αξία μου. Ξέρω οτι πολλοί ταυτίζονται μ'αυτή τη φράση κι αυτό είναι το πρόβλημα με την οδήγηση στη χώρα μας.(Για όποιον ενδιαφέρεται και δε θέλει να επαναπαυθεί, όπως κι εγώ, ψάξτε το λίγο με Ιαβέρη κτλ)