Δεν έλεγε αυτό το πράγμα εκείνη η εξομολόγηση. Μάλιστα σε κάποιο σημείο τόνιζε ότι το αναγνωρίζει πως η κατάθλιψη πράγματι υπάρχει. Πολύς κόσμος έχω παρατηρήσει δεν καταλαβαίνει το νόημα αυτών που διαβάζει και ακριβώς επειδή δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει γίνεται και επιθετικός. Το νόημα ήταν ότι η κατάθλιψη έχει γίνει λίγο πολύ μόδα, έχει κατασκευαστεί. Πως μια κοινή βαρεμάρα ή απραξία βαφτίζεται κατάθλιψη και στο τέλος το άτομο που λέει ξανά και ξανά πως έχει κατάθλιψη (ενώ δεν έχει) την παθαίνει πραγματικά (άρα υπάρχει). Έλεγε πως πριν εμφανιστεί η λέξη κατάθλιψη (δεν υπήρχε πάντα ο όρος κατάθλιψη) ο κόσμος δεν κόλλαγε σε αυτή την παροδική βαρεμάρα οπότε δεν κατέληγε στο να την κάνει μόνιμη,υπαρκτή και πραγματική κατάθλιψη. Και έλεγε τέλος πάντων ότι πριν την εφεύρεση του όρου, ο κόσμος ήταν καλύτερος. Δεν έπασχε μόνιμα, ήταν χάλια για μερικές μέρες και μετά το ξεπέρναγε δεν έφτανε να νοσήσει πραγματικά.