Χαχαχαχαχα!!! "Έλα μωρέ δεν σε βίασε". Μα σοβαρά τώρα είναι παράδειγμα αυτό; Ισοπεδώθηκε τελείως η κουβέντα. Εδώ υπάρχει μία τετελεσμένη πράξη. Τι είδους σύγκριση είναι αυτή. Πέρα από αυτό για εμένα προσωπικά το θέμα του βιασμού δεν είναι καθόλου αστείο και το θεωρώ τελείως ατυχές παράδειγμα."Δεν υπάρχουν περιστατικά αυτοκτονιών ανθρώπων που θα γίνονταν καλά με μερικούς περίπατους. Δεν έχετε ιδέα από ψυχολογία ατόμου με αυτοκτονικό ιδεασμό ίσως".Αν ισχύει αυτό που είπες και οι συνθήκες και η ποιότητα της ζωής δεν έπαιζαν κανένα ρόλο στην τελική απόφαση του ατόμου να αυτοκτονήσει ή όχι, η οικονομική πχ κρίση που έχει άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα της ζωής δεν θα είχε σαν αποτέλεσμα τις αυτοκτονίες που είδαμε τα τελευταία χρόνια σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το αν έχω ιδέα ή όχι για κάτι δεν μπορείς να το γνωρίζεις με δύο μηνύματα που ανταλλάξαμε μέσο ιντερνέτ. Εγώ δεν βγάζω συμπεράσματα τέτοιου είδους, δηλαδή να ξέρω καλύτερα από εσένα τι ξέρεις ή δεν ξέρεις. Αυτό για μένα λέει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο προσπαθείς να διαχειριστείς τη συζήτηση."Αυτοί που επανέρχονταν (αυτοί που λέτε ότι είπαν "θα το παλέψω" και ξέφυγαν χωρίς ψυχοθεραπείες και φάρμακα) είναι αυτοί που θα επανέρχονταν ούτως ή άλλως".Συνεννοηθήκαμε. Γι' αυτούς μιλάω τόσην ώρα και λέω ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι. Αυτοί λοιπόν μπορεί να ταλαιπωρούνται για σημαντικό διάστημα, πολλές φορές και χρόνια χωρίς στην πραγματικότητα να νοσούν. Το αν θα ξέφευγαν ούτος ή άλλως ή όχι δεν έχει καμία σημασία. Για σένα δηλαδή αυτή η μερίδα του κόσμου δεν έχει σημασία; Για τους άλλους ενδιαφέρεσαι, γι' αυτούς που είναι και πολλοί όχι; Δεν θα ήταν καλύτερα να πήγαιναν έγκαιρα στον γιατρό και να τους έλεγε..."δεν έχεις κατάθλιψη", και να επέστρεφαν στη φυσιολογική ζωή τους; Είναι καλύτερα δηλαδή να τους λέμε..."ναι έχεις κατάθλιψη" και να σέρνoνται αδίκως;"έλα μωρέ δεν έχεις τίποτα" δεν είπε κανείς. Στην αρχική εξομολόγηση γράφει "έλα, πάμε μια βόλτα και θα δεις που θα περάσει" και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Η δουλειά του φίλου, του συντρόφου, του συγγενή κλπ. είναι να κάνει αυτό, σε πρώτη φάση να προσπαθήσει να δώσει ενδιαφέροντα και διεξόδους και σε δεύτερη αν δεν υπάρξει αποτέλεσμα να πει στο άτομο πήγαινε στο γιατρό και όχι να τον κανακεύει λέγοντας του..."ναι, έχεις κατάθλιψη" επιβεβαιώνοντας την αυτοδιάγνωση. Ο φίλος και ο συγγενής δεν είναι γιατρός και δεν είναι αυτός ο ρόλος του."Καθένας εκφράζεται όπως μπορεί. Άλλοι με γκρίνια. Άλλοι με κλάψα. Άλλοι στωϊκά. Όπως μπορεί καθένας". Όχι κάνεις λάθος. Όταν κάνουμε συζήτηση ειδικά για ένα θέμα που απ' ότι κατάλαβα θεωρείς σοβαρό γιατί έχει να κάνει με ανθρώπινες ζωές εκφραζόμαστε σωστά. Αν πχ αρχίσω να βρίζω θα πείς, "ok έτσι μπορεί"; Ε, εσείς αυτό κάνατε στα προηγούμενα σχόλια.Τέλος, θα σου πω ότι με τη λογική και τη στάση σου κάνεις κακό σε αυτούς που πραγματικά πάσχουν. Το απόσπασμα που παραθέτω παρακάτω και είναι από την αρχική εξομολόγηση, γραμμένο από το Λεμόνι με εκφράζει απόλυτα. Αν όπως λες είσαι μεγάλη, και δεν το αμφισβητώ, τότε θα θυμάσαι κι εσύ την εποχή πριν την εμφάνιση του όρου "κατάθλιψη" όπου οι άνθρωποι ήταν καλύτερα και ο αριθμός αυτών που ταλαιπωρούνταν μικρότερος. Τότε δεν υπήρχαν μικρά παιδιά να λένε "έχω κατάθλιψη".Λεμόνι:"Το ποίημα "κατάθλιψη" από τον κάθε άσχετο που απλά δυσανασχετεί, πρέπει να σταματήσει. Μόνο τότε θα πάρει τις κανονικές της διαστάσεις ως ασθένεια και θα έχουν τον ανάλογο σεβασμό και οι πραγματικοί ψυχικά ασθενείς".http://www.lifo.gr/confessions/view/319942#comments
