Καλησπερα και απο εμενα...Ομορφα τα εγραψες εξομολογ. Ισχυει αυτο που λες οτι εχεις τοσο κοσμο που συναναστρεφεσαι αλλα μεσα σου νιωθεις μονος...Ο καθενας εχει τους δικους του λογους,τις δικες του φοβιες και ανασφαλειες να σου απαντησει...Ο Διογενης παραπανω ειπε αυτο που ειπε,δε συμφωνω απολυτα γιατι ξερω πως για μενα ειναι δυσκολο να ξανα εμπιστευτω και να αφεθω επειδη δενομαι και μετα αργω πολυ να ξεπερασω καταστασεις...Μου παιρνει χρονια για θεμα σχεσης μιλαω τωρα...Αν μετα συνηθισεις την μοναξια σου δυσκολα αφηνεις καποιον να στην χαλασει ξανα,πχ αν ενιωθα σιγουρη για καποιον θα εκανα το βημα ξανα αλλα βλεπω πως οι περισσοτεροι κοιτανε την καλοπεραση..Αυτο δεν με γεμιζε ποτε οποτε ακυρο...Αλλο να δεις ενα ομορφο πραγματικο ενδιαφερον και αλλο τα συνηθισμενα πεσιματα που στο ακουσμα οχι σου την λενε κιολας...Τωρα το θεμα φιλιας το βλεπεις σε βαθος χρονου αν αξιζει να την κρατησεις η' οχι...Γνωμη μου παντα...