Η εξομολόγησή σου είναι αστεία. Μέχρι αηδίας.Ας τα παρουμε από την αρχή...17 χρονών χωρίς σχέση και φιλί απο αγόρι. Εγώ έκανατην πρώτη μου σχέση και πήρα φιλί (από κορίτσι) στα 19. Αλλά και στα 22 να τα έκανα ΤΙΠΟΤΕ δε θα άλλαζε. Με ποιους συγκρίνεσαι;Έχεις 2 χρόνια κατάθλιψη και κοινωνικό άγχος... Τα διέγνωσε ψυχολόγος/ψυχίατρος ή ξεσήκωσες τα σύνδρομα αυτά από κάπου και τα παπαγαλίζεις;Όπως πολύ σοφά έχει ήδη πει άλλη συνσχολιάστρια εδώ, δεν έχεις τίποτε από αυτά... ΕΦΗΒΕΙΑ ΕΧΕΙΣ. ΠΕΡΝΑΕΙ ΜΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ.Ποιοι είναι αυτοί που προχωράνε στα 17 τους κι εσύ, που δε βγήκες ακόμα από το αυγό, έχεις μείνει στάσιμη; Τα άτομα γύρω μας δε μετράνε με τον αριθμό τους αλλά με την ποιότητά τους. Οι φίλοι της εφηβείας χάνονται συχνά, λόγω αλλαγών στη ζωή, στην προσωπικότητα. Δεν πειράζει, θα κάνεις άλλους. Αμα δε σταματήσεις να κλαίγεσαι.Θα μείνεις μόνη για πάντα... Αν έχεις τέτοιο κληρονομικό χάρισμα να μαντεύεις το μέλλον, να το χρησιμοποιήσεις. Θα βγάλεις λεφτά και θα σε κανουν παρέα έστω γι αυτά. Μας δουλεύεις;Τι σκατοτρολλιες διαβάζουμε, ήμαρτον...