Δεν είσαι η μόνη "χαζή" της υπόθεσης. Κι εγώ έτσι είμαι. Όμως η περίπτωσή μου είναι διαφορετική, και δεν περιμένω πως θα επικοινωνήσει. Ώρες ώρες πονάω, τη σκέφτομαι, νιώθω πως μου λείπει, σκέφτομαι τι λάθη έκανα, τι πιστεύω πως στράβωσε το όλο θέμα και γενικά είμαι ψυχολογικά πεσμένος. Ποτέ δεν είναι ευχάριστο να σε χωρίζουν. Αλλά δε μπορώ να σταθώ εκεί. Την αγαπάω, όμως δε θα αυτοκαταστραφώ. Ειλικρινά, να το τελειώσετε. Αν επιμείνεις, πάλι εκεί θα καταλήξετε. Απλώς με χειρότερο τρόπο. Και αν περιμένεις, μάλλον δε θα αλλάξει κάτι.
