Διάβασε πάλι την δεύτερη πρόταση που έγραψες: έχει άρρωστο γονέα σε πολύ προχωρημένο στάδιο καρκίνου.Αν όντως τον καταλάβαινες, δε θα έθετες κάτι τέτοιο. Νομίζεις ότι έχει την διάθεση ή το κουράγιο ή και τον χρόνο να καθίσει να σκεφτεί τον μέλλον του με κάποιον άνθρωπο; Και σε αυτή την φάση με έναν πιεστικό και εγωιστικό άνθρωπο; Γιατί αν θεωρείς την στάση σου φυσιολογική θα σε συμβούλευα να καθίσεις να σκεφτείς πραγματικά πως έχουν τα πράγματα πέρα από σένα και τους εγωισμούς σου. Αντί να τον στηρίζεις, του φορτώνεις παραπάνω βάρος. Δε βοηθάς την κατάσταση του, την δυσχεραίνεις. Αν τον νοιαζόσουν πραγματικά, θα δικαιολογούσες και την κυκλοθυμία του και όλα. Θα στεκόσουν δίπλα του, χωρίς γκρίνια και απαιτήσεις.Υπάρχουν άσχημες καταστάσεις στις οποίες καλούνται κάποιοι άνθρωποι να φέρουν εις πέρας. Ανάθεμα αν δεν υπάρχουν άνθρωποι άνθρωποι που να τους στηρίζουν πραγματικά.