Εκ πείρας-κοινώς τρώγοντας τα θεσπέσια μου μούτρα- ότι ξεκινάμε μ' ένα "αθώο" λάθος ενώ κάπως μέσα μας μας χτυπάει αλλά είμαστε πολύ αλάνια και σκληρά καρύδια για να δώσουμε την πρέπουσα βάση. Μετά όμως-εδώ είναι το ζουμί- μετά αντί να παραδεχτείς ότι έκανες λάθος επιλογή, επιμένεις μέχρι να δεθείς ( ή να γίνεις και για δέσιμο) μη θίξεις και τον άλλον σαν λάθος επιλογή. Αυτό το μοτίβο, του να επιμένεις σε κάτι με το καιρό βαθαίνει. Όμως όταν κάνεις χ-ψ επιλογές αποκλείεις και τις γ-δ, οπότε δεν είναι ότι δεν προχωράς, είναι σαν παλινδρόμηση μάλλον. Τα καλά νέα είναι ότι αν θες, όλο και κάτι μαθαίνεις για σένα και τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις με μια τέτοια εμπειρία. Αρκεί να μην πιστέψεις ότι εσύ έμεινες σε μια τέτοια κατάσταση από 'αγνή' αγάπη.