Ααα γειά σου! Τι άλλο να πω. Τόσα νοήματα σε λίγες γραμμές... Εγώ δεν καταλαβαίνω το εξής: υπάρχει κάποιος άγραφος νόμος που επιβάλλει σε όποιον έχει διαφορετική γνώμη από τα τετριμμένα, από τους έντονα και φανατικά θρησκευόμενους για παράδειγμα που ανάφερε και η εξομολογουμένη, να κάνει πάντα πίσω, να μην εκφράζει την άποψή του, να είναι πάντα πολύ προσεχτικός στα λεγόμενά του και όταν θέλει να κάνει μια συζήτηση να προσπαθεί να καλύψει με τρόπο τις σκέψεις του, λέγοντας απ έξω απ έξω όσα πιστεύει, μη τυχόν και προσβληθεί ο εκάστοτε κεκαλυμμένα παρανοϊκός, που πιστεύει ότι μόνο αν ζεις μέσα στις κοινωνικές νόρμες είσαι σωστός άνθρωπος; Επειδή δηλαδή κάποιος δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι υπάρχουν κι άλλες γνώμες, πρέπει να είμαι εγώ που θα κάνω πίσω, και θα κρυφτώ για να μην τον προσβάλλω, και θα πω κάτι άλλο που δεν το ''νιώθω'' έτσι για να νιώσει καλύτερα αυτος; Και γιατί να μην σκεφτεί ότι πρέπει εκείνος να κάνει πίσω; Υπάρχει μήπως κάποιος άλλος νόμος που λέει πως οτιδήποτε είναι ευρέως κοινωνικά σύνηθες, απαγορεύεται να το απορρίπτεις δημοσίως, εκφράζοντας τις δικές σου απόψεις; Σε ελεύθερη κοινωνία δεν ζούμε; Δεν μπορούμε να κάνουμε μια συζήτηση δηλαδή; (Πάντα βέβαια με σεβασμό προς τον έτερο συνομιλητή). Άλλωστε αν δεν ανταλλάσσεις και απόψεις, η συζήτηση δεν θα γίνει και ποτέ εποικοδομητική. Ο ανθρώπινος νους θα μείνει στάσιμος και η επικοινωνία δεν θα είναι υγιής. Ο σωστός και καλός άνθρωπος φαίνεται κυρίως από τις πράξεις του, όχι από τις προτιμήσεις του (τουλάχιστον τις περισσότερες φορές). Αλλά όπως έχει δικαίωμα ο θρησκόληπτος να μου επιβάλλει την ιδεολογία του, έτσι