Αγαπητέ/η γράφοντα. Αυτο που σου συμβαίνει το έχει πάθει πολύς κόσμος που σε μικρή ηλικία διαγνώστηκε ως 'ταλαντούχος'. Το έπαθα και εγώ. Το τι ακριβώς παίχτηκε στη δική σου περίπτωση βέβαια μόνο εσύ το ξέρεις, αλλα αν κρίνω από τον εαυτό μου και αυτά που έχω διαβάσει, σε ανθρώπους σαν εμας συμβαίνει το εξης. Συνυπάρχει μέσα μας αυξημένο IQ/αντιληπτική ικανότητα/δημιουργικότητα ΜΑΖΙ με μαθησιακές δυσκολίες/κατάθλιψη/κοινωνική φοβία. Αυτο που λες λογου χαρη οτι 'δεν ηθελες να σε αναγνωρίζουν στο δρόμο', απο τη μία ειναι λογικό να ενοχλείται κάποιος από τη δημοσιότητα, απο την άλλη δεν αποτελει σοβαρό λογο για να κάψεις μια ολόκληρη καριέρα στην τέχνη. Άλλωστε δεν σημαινει οτι το να εισαι καλός στη δουλεια σου ως μουσικός κτλπ σημαινει ΑΥΤΟΜΑΤΑ οτι γινεσαι σελεμπριτυ που κυκλοφορει σε όλες τις τηλεοράσεις.Αυτο που γινεται λοιπον ειναι οτι το αυξημένο IQ καλύπτει, οταν ειναι κανεις σε μικρή ηλικία, τις μαθησιακες δυσκολιες και τα ψυχολογικά προβλήματα ενώ ταυτόχρονα καλλιεργεί μια νοοτροπία 'entitlement' οτι δηλαδή δεν χρειάζεται να δουλευω σκληρά γιατι ειμαι 'ταλεντο' και ολα μου έρχονται ευκολα. Οταν λοιπον μια ωραια πρωια τα πραγματα ζορίσουν για οποιοδήποτε λόγο, ο ανθρωπος που εχει συνηθίσει να του έρχονται ολα ευκολα και να τον λιβανιζουν όλοι, απλώς παραιτείται. Μετά μπαινει κανεις σε ενα τριπακι του "ελα μωρε, θα σου έρθει η όρεξη" και "μην ανησυχείς, μεινε όπως εισαι" γιατι γενικά κανεις φίλος και γνωστός δεν θελει να σου πει στα μουτρα οτι σπαταλάς τη ζωή σου. Και στο τελος καταλήγεις σε μια φαση σαν αυτή που εισαι και είμαι τώρα.Η συμβουλή μου ειναι: Βρες οπωςδήποτε και άμεσα ενα καλό ψυχολόγο (θέλει πολύ ψάξιμο γιατι ενα 80% ειναι άχρηστοι) να σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τις διάφορες φοβίες που έχεις. Και μη μασας, το ταλέντο σου ειναι ακόμα εκεί και μπορείς να το αξιοποιήσεις :).
