Θα σου μιλήσω σαν πατέρας, ηλικιακά θα μπορούσα να είμαι άλλωστε και γονιός σου και έχω 2 παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι που είναι σχεδόν στην εφηβεία και κάθε μέρα αγωνιώ για την υγεία τους, αν είναι χαρούμενα, αν έχουν την αυτοπεποίθηση να κυνηγήσουν τα όνειρα τους,το σθένος να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ,αν έχουν ευγενή και συμπονετικό χαρακτήρα, δηλαδή αν κάνω σωστά την δουλειά μου σαν γονιός.Με σταναχώρησε πολύ η εξομολόγηση σου όπως και κάθε εξομολόγηση με ανάλογο περιεχόμενο.Γνωρίζω ότι στην Ελλάδα η ομοφυλοφιλία αντιμετωπίζεται ως ασθένεια ακόμα και από την νεότερη γενιά και ότι οι gay θεωρούνται αδύναμη ομάδα, ενώ είναι μια κοινωνικά ευαίσθητη ομάδα που στοχοποιείται για αυτόν και μόνο το λόγο.Το να ανέχεσαι καθημερινές προσβολές και βίαιες ομοφοβικές επιθέσεις για αυτό που είσαι, θέλει πολύ κουράγιο.Το γεγονός ότι είσαι gay δεν είναι κακό,δεν είναι μεμπτό και δεν είναι κάτι το οποίο πρέπει να σε κάνει να ντρέπεσαι,να κρύβεσαι και να απολογείσαι για αυτό.Κακό είναι να είσαι κλειστόμυαλος, εμμονικός, φοβικός, ρατσιστής, αγενής και δεν αναφέρομαι στην οικογένεια σου φυσικά ,δεν γωρίζω τους ανθρώπους.Μην αφήνεις κανέναν να σε κάνει να πιστέψεις ότι δεν αξίζεις τίποτα, αξίζεις και σαν άνθρωπος και σου αξίζει να ζεις ευτυχισμένος και ψυχικά ήρεμος και εφόσον έχεις κατορθώσει και μετατρέπεις σε ψυχικό σθένος την κοινωνική ή προσωπική απόρριψη που δέχεσαι σημαίνει ότι είσαι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος.Συνέχισε να κυνηγάς τα όνειρα σου και τους στόχους σου και να έχεις καλή τύχη στη ζωή σου.