Υποθέτω ότι δεν είναι κακό να ξέρεις τι θέλεις και να το αναζητείς...πολύ υποθετικά εν προκειμένω...Κάποιοι εγκλωβίζονται στις λίστες τους και κάποιοι παραδέρνονται στην αφηρημένη εικόνα που έχουν σχηματίσει για τον εαυτό τους και τα θέλω του...Η αναζήτηση συντρόφου καταλήγει σε παρωδία αναζήτησης του ιερού δισκοπότηρου με την ανάλογη επιτυχία... (monty python <3)Ενίοτε διαβάζω κι εγώ τις αναζητήσεις και πραγματικά δεν έχω"πιάσει"ποτέ όλες τις προϋποθέσεις σε κάποια...Για παράδειγμα,κάποιες μέρες δεν ξεχειλίζω από όρεξη για ζωή,κάποιες κυριακές δεν θέλω να βγω ούτε για να πάω στο περίπτερο,ώρες ώρες νιώθω πολυσύνθετη σαν ντουλάπα από τα Ikea,η θηλυκότητά μου σαμποτάρεται από τον καραγκιόζη μέσα μου και αντί για μπάνιο στη θάλασσα,θέλω βόλτα στο κέντρο της πόλης...για να μη μιλήσω για το κατά πόσο νιώθω εμφανίσιμη όταν διαβάζω τις αγγελίες,με το κλάμερ στο μαλλί και την άνετη,χιλιοφορεμένη φόρμα μου που δεν θα άλλαζα ούτε με επώνυμο συνολάκι...άραγε πόσο να βαθμολογείται η συγκεκριμένη εμφάνιση;Για να μην πιάσω τις λεπτομέρειες στο πρόσωπο και το σώμα-αναρωτιέμαι παροδικά "Τι στο καλό να θεωρεί αυτός εμφανίσιμο;" :PΠάνω κάτω οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι είμαστε,έχουμε διακυμάνσεις...οπότε το βρίσκω ανώφελο να ζητάω κάτι συγκεκριμένο de facto...Anyway,για να το κλείνω,η έλλειψη φαντασίας είναι αυτό που με χαλάει περισσότερο στις προσωπικές αγγελίες...και θα διαφωνήσω με τον τίτλο της εξομολόγησης,αλλά και με την τελευταία φράση-δεν έχει καθόλου μα καθόλου πλάκα...