Όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή όσο καλά και αν είναι αισθάνονται κάποια στιγμή αισθήματα φόβου ,είτε για το αύριο είτε για την ίδια τους την ύπαρξη .Ξέρεις πολλές φορές όσο και καλά να φαντάζει η ζωή μας υπάρχουν στιγμές που αρχίζεις και ανησυχείς ,διότι διαπιστώνεις ότι προσπαθείς να επιβιώσεις σε μια πολύ δύσκολη πραγματικότητα .Οι συνθήκες ευνοούν κατά πολύ ώστε το αίσθημα το φόβου και της αδυναμίας να μεγαλώνει .Κοίτα γύρω σου ,τι πάει καλά ?Σχεδόν τιποτα και συγνώμη γι αυτό που θα σου πω αλλά δε λύνονται όλα με την προσευχή .Ίσως απλά ο άνθρωπος να αρχίζει να καταλαβαίνει πως η πίστη πέρα από ένα ψυχολογικό αποκούμπι που μπορεί πχ να σε γεμίζει με ελπίδα δεν αρκεί για να καλύψει τους βαθύτερους στοχασμούς του .Επίσης θεωρώ ότι η πολλές συναναστροφές με πνευματικούς όσο και άγιοι άνθρωποι να είναι μπερδεύουν περισσότερο .Καλά κάνετε και πιστεύετε άμα αυτό σας δίνει δύναμη όμως πάντα να θυμάσαι πως τα προβλήματά μας θέλουν κόπο να λυθούν και δεν είναι όλα θέλημα Θεού ,όταν αρχίζεις και το διαπιστώνεις αυτό είναι λογικό να διαταράσεται η μέχρι τώρα κοσμοθεωρία σου .Απ ότι μας λες εγώ καταλαβαίνω ότι απλά ο σύζυγός σου απλά αρχίζει να βγαίνει από τη φιλοσοφία που εως τώρα ακολουθήσε όσον αφορά δηλαδή τα πιστεύω του περί θρησκείας κτλ και πολύ απλά αισθάνεται λίγο άβολα με τις νέες του σκέψεις .