Μεγαλύτερη σημασία κι από το αν όντως σε απατάει έχει το τι ΕΣΥ θα κάνεις. Πιστεύεις ότι με την γνώση (κι όχι μόνο την υποψία) ενός γεγονότος θα βρεις το κουράγιο και την δύναμη (κι έχεις και την δυνατότητα) να χωρίσεις; Αν ναι τότε αξίζει τον κόπο να μαζέψεις αποδείξεις και να τον φέρεις ενώπιόν τους με ειλλημένη απόφαση για την πορεία που θα ακολουθήσεις κατόπιν. Αν όμως πιστεύεις ότι για Χ λόγους δεν μπορείς ή δεν θέλεις να χωρίσεις το να έρθεις σε αντιπαράθεση για υποψίες (κι όχι βεβαιότητες) μπορεί να δυναμιτίσει ακόμα χειρότερα την σχέση. Και να δυστυχήσεις ακόμα περισσότερο. Έχε ακόμη στο μυαλό σου ότι αν υπάρχουν καλοθελητές που σου έχουν βάλει αυτές τις υποψίες (μιας κι αφορούν απιστία χρόνων όπως λες αλλά φαίνεται σαν πρόσφατα να τις απέκτησες) καλό θα ήταν να εξετάσεις τι μπορεί να κερδίζουν σε προσωπικό επίπεδο οι καλοθελητές από την κίνηση αυτή. (μερικά πιθανά οφέλη: επιβεβαίωση φιλοσοφικής στάσης ότι "όλοι οι άνθρωποι είναι σκατά" που τους κάνει να νιώσουν καλύτερα με τον εαυτό του /χαιρεκακία και ζήλια για την ευτυχία σου /χωρισμός σας προς σύζευξη σχέσης με τον άντρα σου/χωρισμός σας προς σύζευξη σχέσης με σένα την ίδια/ χωρισμός σας προς οικονομικό όφελος από θέμα σχετικό με τον γάμο σας/ επιβεβαίωσης "εξυπνάδας" έναντι εσού που ήσουν "κορόϊδο" και δεν το αντελήφθης κλπ κλπ)Φυσικά ένα ώριμο ζευγάρι που θα μπορέσει να συζητήσει εις βάθος ένα τέτοιο "αγκάθι" στην σχέση και θα μπορέσει να επαναπροσδιορίσει τις δυναμικές και τις συμφωνίες που θα ισχύουν εφεξής έχει ελπίδα ως και να τα ξαναβρεί. Αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν πολύ ενδοσκόπηση κι από τις δύο πλευρές και κάποια "φουρτούνα". Μην περιμένεις να λυθεί ήσυχα το θέμα.