Όταν κάποιος βάλει την κασέτα ότι «δεν φταίμε εμείς - φταίει το κράτος» προσπαθεί απλά να απενοχοποιηθεί αλλά γίνεται αυτομάτως και θύμα του ίδιου του, του εαυτού. Κράτος δεν είμαστε όλοι εμείς; Στην Γερμανία για παράδειγμα εάν πει η ένωση καταναλωτών «δεν αγοράζουμε κοκα κόλα» γιατί είναι λόγο χάρη ακριβή, η κοκα κόλα θα κλείσει. Εδώ;Αλλά το κράτος δεν μπορεί να ρυθμίζει σε μια ελεύθερη αγορά ποιος θα ανοίξει τι, αυτό είναι συνειδητή επιλογή και ευθύνη του κάθε ιδιώτη. Στην μόνη περίπτωση που το κράτος ρύθμιζε αυστηρά αυτού του είδους τις σχέσεις, είναι στα πρώην κομουνιστικά κράτη – τα οποία και κατέρρευσαν εκ των έσω γι αυτό ακριβώς το λόγο, γιατί δεν άφησαν την αγορά να λειτουργήσει ελεύθερα όπως έπρεπε και να αυτορυθμιστεί.Το φαινόμενο των πολυεθνικών – μεγάλων καταστημάτων είναι πολύ γνωστό εδώ και δεκαετίες – λέγεται καπιταλισμός και έτσι λειτουργεί. Είτε μας αρέσει είτε όχι.Η διαφορά είναι ότι ένα πολυκατάστημα έχει τον τρόπο και τα μέσα να βρει τις πιο φτηνές τιμές ενώ προσδοκά ένα μικρό σχετικά ποσοστό κέρδους από χιλιάδες πελάτες ενώ το μαγαζάκι της γειτονίας από μερικούς δεκάδες.Η λογική ότι τα πολυκαταστήματα πουλάνε σε εξευτελιστικές τιμές κάποια προϊόντα γι αυτό και τα μικρά κλείνουν πραγματικά με ξεπερνά. Θα ήθελε δηλαδή ως καταναλωτής να πουλάνε πιο ακριβά; Αλλά και εκεί μετά θα έφταιγε το κράτος… Και κάτι τελευταίο: υπερφορολόγηση (που όντως υπάρχει) περισσότερο από όλους έχουν οι μεγάλες επιχειρήσεις , επίσης το μαγαζάκι της γειτονιάς εάν δεν βγαίνει θα το δεις να πουλά και χήμα λάδι ή κρασί οι μεγάλες επιχειρήσεις που σέβονται το όνομα τους όχι. Απλά κλείνουν και φυσικά φταίει πάντα το κράτος – εμείς ποτέ..