Δεν έχω διαβάσει άλλες εξομολογήσεις σου κάτοικε μεγαλούπολης και απλά έτυχε να μπω εδώ τυχαία αλλά από αυτά που κατάλαβα θα ήθελα να πω τα εξής:Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που δεν τους ταιριάζει η κουλτούρα συνεύρεσης των περισσοτέρων. Είμαι στην Αγγλία εδώ και πολλά χρόνια και τα πρώτα χρόνια δεν είχα κάνει καμία φιλία γιατί ούτε ταίριαζα με τους συναδέλφους μου, ούτε έβγαινα έξω, κι είχα κι εγώ παραιτηθεί ότι δεν υπήρχε περίπτωση πια να γνώριζα καινούρια φιλία, μιας και έλεγα ότι φταίει η προσωπικότητά μου. Μέχρι που αποφάσισα να αλλάξω, όχι προσωπικότητα, απλά ήθελα να γνωρίσω καινούρια πράγματα, να διευρύνω το μυαλό μου, και συνειδητοποίησα ότι η συναναστροφή με άλλους ανθρώπους βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση. Άρχισα λοιπόν να πηγαίνω σε εκδηλώσεις, στην αρχή βρήκα κάτι δωρεάν σεμινάρια, εκεί γνώρισα δύο άτομα που με συστήσανε στο Toastmasters και γράφτηκα εκεί.Παρένθεση για το Toastmasters: Αν γραφτείς πληρώνεις ένα ποσό αλλά μπορείς να το επισκευτείς όσες φορές θέλεις χωρίς να είσαι μέλος. Το Toastmasters είναι ένας παγκόσμιος οργανισμός προώθησης της δημόσιας ομιλίας, πως να γίνει καλύτερος ο λόγος του κάθε ανθρώπου, πως να μεταδίδει καλύτερα το μήνυμά του και να μπορεί να σταθεί σε κάθε περίπτωση . Υπάρχουν αρκετά κλαμπς Toastmasters στην Αθήνα από ότι βλέπω στο Toastmasters.gr, δεν ξέρω πως είναι εκεί αλλά κάθε κλαμπ έχει το δικό του χαρακτήρα, επισκέφτηκα κι εδώ αρκετά για να βρω ποια μου ταιριάζουν. Σε όλα οι άνθρωποι ήταν πολύ φιλικοί, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα είναι διαφορετικά στην Αθήνα. Έχουν συναντήσεις συνήθως δύο φορές την εβδομάδα και οι άνθρωποι που παίρνουν μέρος είναι πολύ ενδιαφέροντες. Δεν έκανα φιλίες στο Toastmasters (γιατί δεν έτυχε, παρόλο που έχουμε βγει έξω κλπ) αλλά και μόνο ότι έχω επαφή με άλλους ανθρώπους σε νοητικό επίπεδο δύο φορές τον μήνα ήταν για μένα πολύ σημαντικό.Πέρα από αυτό, άρχισα να πηγαίνω σε όποια Meetups έβρισκα ενδιαφέροντα και σε όποιες δωρεάν ή φθηνές ομιλίες έβρισκα. Στο Λονδίνο υπάρχουν φυσικά χιλιάδες meetups (meetup.com), αλλά βλέπω ότι στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια έχουν ξεπηδήσει αρκετά, όσο περνάει ο καιρός θα γεννιώνται ακόμα περισσότερα. Εδώ υπάρχουν ένα σωρό meetups για να γνωρίσεις κόσμο, για να βγεις για φαγητό, για φιλοσοφικές βραδιές, για περιπάτους σε μουσεία, για να παρακολουθήσεις ταινίες (είμαι γραμμένη σε ένα για ασιατικό κινηματογράφο), θέατρο, για επιτραπέζια παιχνίδια, και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Δεν υπάρχουν όλα αυτά τα είδη στην Αθήνα αλλά σίγουρα κάποια θα υπάρχουν για να συναντήσεις κόσμο και περιμένεις και για τα υπόλοιπα σιγά σιγά (αν μιλάς Αγγλικά υπάρχουν πολλά για ξένους και συνήθως είναι πολύ φιλικοί άνθρωποι). Το θέμα είναι να καταλάβεις ότι όπως κι εσύ υπάρχουν χιλιάδες κόσμος εκεί έξω που δεν τους ταιριάζει το συνηθισμένο μοντέλο διασκέδασης καφέ – μπαρ – νυχτερινό κλαμπ. Και όπως κι εσύ, θέλουν κι αυτοί την χαρά της κοινωνικοποίησης, άρα είναι απλά θέμα εύρεσης (ή και δημιουργίας) του τρόπου συναναστροφής που σου ταιριάζει. Φαντάζομαι όμως ότι μπορείς να βρεις ένα σωρό ομάδες και στο Facebook και σε άλλες σελίδες online ακόμα και στην Ελλάδα.Όσο κοινωνικοποιούμουνα τόσο έβλεπα ότι πολλαπλασιάζονταν οι πιθανότητες να γνωρίσω ανθρώπους που μου ταιριάζουν, κι ακόμα και όταν δεν ταίριαζα με κάποιον, οι πιθανότητες ήταν ότι μέσω αυτού θα γνώριζα για άλλες εκδηλώσεις και συναντήσεις και θα γνώριζα κάποια στιγμή και ανθρώπους που γίναμε φίλοι. Αφού πια πιέζω τον εαυτό μου να βγει, όχι γιατί δεν περνάω καλά, αλλά ως άτομο εσωστρεφές η πρώτη σκέψη μου είναι «που να κάθομαι να τρέχω τώρα, άλλη όρεξη δεν είχα», αλλά όταν βλέπω πόσο μου διεύρυνε τους ορίζοντές μου, πόσο άλλαξε την οπτική μου, πόσο τροφή έδωσε στην σκέψη μου, πόσο καλύτερο άνθρωπο με έκανε, πόσο μετεξέλιξα την φιλοσοφία μου, καταλαβαίνω πόσο καλό μου κάνει. Δεν θέλω να μένω στάσιμη, όσο μένεις στάσιμος δεν σου ανοίγεται καμία ευκαιρία, όσο επιμένεις (παρόλο που στην αρχή δεν νιώθεις και πολύ καλά) τόσο καλύτερα πάνε τα πράγματα.Έχω γίνει πια με φίλη με ανθρώπους που γνώρισα σε meetups, από ραντεβού με online dating που μας προέκυψε φιλία, από γνωστούς γνωστών που γνώρισα σε εκδηλώσεις και ομιλίες. Αλλά πέρα από αυτό, ξέρω πια ότι για να γνωρίσω κόσμο δεν χρειάζεται να κάνω αυτά που κάνουν οι άλλοι που δεν μου αρέσουν. Έχουμε εγκλωβιστεί οι περισσότεροι με αυτά που προβάλλονται συνήθως στην κουλτούρα μας ως κοινωνικές δραστηριότητες ενώ υπάρχουν τόσες εκεί έξω που δεν τις γνωρίζουμε, με ανθρώπους που μας ταιριάζουν και έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα με εμάς. Αναζήτησέ τα και στην ανάγκη αν δεν υπάρχουν δημιούργησέ τα. Το θέμα είναι να ανοίξεις το μυαλό σου και να τα αναζητήσεις για να τα βρεις. Π.χ. αφού σου αρέσει το θέατρο, δεν μπορεί να μην υπάρχουν ερασιτεχνικές ομάδες που να θέλουν μέλη να παίξουν ή να βοηθήσουν πίσω από τη σκηνή. Ξέρω σίγουρα ότι γίνονται ένα σωρό εκδηλώσεις για νέα βιβλία στην Ελλάδα. Όσο είσαι ανοιχτός και αρχίσεις να πηγαίνεις έστω σε ένα από αυτά, θα γνωρίσεις κάποιον που θα σου συστήσει κάτι άλλο παρόμοιου ενδιαφέροντος. Όσο για το θέμα σχέσεων, όσο γνωρίζεις κόσμο τόσο σου ανοίγεται το πεδίο και άλλο τόσο βελτιώνεσαι στην κοινωνική συναστροφή (συνειδητοποίησα ότι όσο πιο κλεισμένη ήμουν ξέχναγα πως να φερθώ φυσιολογικά σε άλλους ανθρώπους) γίνεσαι πιο χαλαρός κι έρχονται πιο εύκολα τα πράγματα. Κι αυτό το ρημάδι το internet, τι στο καλό, εγώ γνώρισα κόσμο έτσι στην Αθήνα (και φιλίες) από το 1999, δεν μπορεί να μην υπάρχουν forums και ομάδες για να γνωρίσεις κόσμο. Και από εδώ μέσα μια χαρά κόσμο μπορείς να γνωρίσεις. Τελικά κατάλαβα ότι εγώ ήταν που ήμουν κλειστή, όχι ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που μου ταιριάζουν και τους ταιριάζω και τους αρέσει η παρέα μου.