Σ' ευχαριστώ ειλικρινά γι' αυτή την ολοκληρωμένη οπτική. Ομολογώ ότι σχετικά με τα κακώς οικογενειακά κείμενα είμαι παραγνωρισμένη. Πολλές φορές ο κακομαθημένος "ενήλικας" κουμπώνει αναγκαστικά μ' ένα άτομο που δεν έμαθε ότι αξίζει ν' αγαπιέται και μπορεί να καταλήξουν να κάνουν παιδιά μαζί κληροδοτώντας έτσι όλες τις ανισότητες που είτε βιώνουμε είτε παρακολουθούμε θέλοντας και μη. Το αγαπημένο μου σημείο απ' όσα λες είναι σχετικά με το σχολείο. Η αλήθεια είναι ότι τους παραπάνω ελιγμούς τους έχεις στην προσχολική αγωγή αν κι εκεί υπάρχουν διάφοροι σκόπελοι: τους "μαθαίνεις" ( ενώ είναι τεκμηριωμένα επιστημονικά ότι ο καθένας μας μαθαίνει μόνος του, αυτό που μπορεί να κάνει ο παιδαγωγός είναι να διευκολύνει τη διαδικασία και να προσφέρει πλούσια ερεθίσματα, μπορεί και να κατευθύνει εν μέρει) . Πολλά πράγματα βέβαια δεν ευνοούν για κάτι καλύτερο. Οι κοινωνικές σχέσεις στα σχολεία αυτό που τονίζουν είναι η ιεράρχιση και ο ανταγωνισμός. Υ.Γ. Μου έδωσες τροφή για σκέψη. Θα ήθελα να σου απαντήσω το ίδιο όμορφα αλλά θα ξεφύγω τελείως και θα καταλήξω σε αοριστολογίες. Σ' ευχαριστώ και πάλι.