Πραγματικά, αυτά που για χρόνια τα διακωμωδούσαμε στη συμπεριφορά του Ελληνάρα, δεν έχουν πιά καθόλου πλάκα. Έχουν αρχίσει και με ενοχλούν, όχι σε βαθμό απλού εκνευρισμού, μου διαλύουν την ελπίδα ότι κάτι θα βελτιωθεί, μου γ@μάνε την ψυχολογία... Από το αργοκίνητο, φουλ γραφειοκρατικό δημόσιο, που δε μπορείς να κάνεις τίποτα που θα σε εξελίξει, εξαιτίας του, μέχρι τα σκυλόσκατα στην πόρτα σου, που αντί να ντραπεί ο ιδιοκτήτης και να τα μαζέψει, σου πουλάει και τσαμπουκά, αν πεις κάτι... Έχουμε γεννηθεί μαλάκες λόγω dna ρε γαμώτο ή η νέα γενιά θα μπορέσει να βελτιώσει κάποια πράγματα; Φτάνουν στιγμές που λες πώς να αντέξεις σε μια τέτοια χώρα; Και μόνο που παλεύουμε εδώ, μήπως κάνουμε μια τρύπα στο νερό και θα μας βρούνε τα γεράματα, χωρίς να μπορούμε να παρουμε ουτε τα φάρμακά μας; Άντε και να φύγεις, από την άλλη, ποιός θα μείνει στη ρημαγμένη Ελλαδίτσα; Η Ελλαδίτσα που δεν παύει να μας πληγώνει...