Θυμάμαι πριν μήνες,μια παρόμοια εξομολόγηση...Οι ψυχικές ασθένειες είναι τεράστιο ταμπού στην Ελλάδα...Πόσο ευκολότερα θα ήταν τα πράγματα αν δεν υπήρχε ντροπή από τη μεριά της συζύγου,αλλά και της οικογένειάς της,στο να σε ενημερώσουν εξαρχής για την κατάσταση...ίσως τότε η γυναίκα σου να ακολουθούσε κανονικά την αγωγή της,έχοντας και σένα στο πλευρό της(θέλω να πιστεύω) και να μην έφταναν τα πράγματα στο απροχώρητο...Η εικόνα που περιγράφεις είναι τυπική ενός ανθρώπου που πάσχει από μανιοκατάθλιψη και θα πρέπει να αποδεχτείς ότι η γυναίκα σου δεν φταίει για την συμπεριφορά της-η ασθένεια φταίει...Είναι ψυχοφθόρο να ζεις με έναν άνθρωπο σε τέτοιο καθεστώς,οπότε λογικό να επηρεαστείς κι εσύ...είναι καλό που πήγες σε ψυχίατρο...συζήτησε μαζί του ό,τι σε απασχολεί,μην ντρέπεσαι για τίποτα,ακολούθησε την αγωγή που θα σου δώσει...Δεν μπορείς να φανταστείς πόσοι άνθρωποι υποφέρουν από ψυχικές διαταραχές-μη βλέπεις που σπάνια μιλάνε κάποιοι για αυτό...Δεν ξέρω τι θα μπορούσες να κάνεις για να βοηθήσεις την γυναίκα σου,το σίγουρο είναι ότι πρώτα πρέπει να ξεπεράσεις τις δικές σου δυσκολίες για να δυναμώσεις και να μπορείς να αντέξεις την προσπάθεια...Ίσως αν προσέγγιζες την οικογένειά της και μαζί να ενημερωνόσασταν από κάποιον ειδικό για το πως θα μπορούσατε να χειριστείτε την περίπτωση,ώστε να την επαναφέρεται στον σωστό τρόπο αντιμετώπισης...χρειάζεται παρακολούθηση και αγωγή,δεν μπορείτε μόνοι σας...Εύχομαι κουράγιο...