Θέλω να σου πω ποσο πολυ ταυτιζομαι μαυτα που γραφεις. Κι εγω πιστευω οτι ειμαι δυνατος άνθρωπος με ονειρα και φιλοδοξιες, αλλα οσο περναει ο καιρος και οι αμφιβολιες των γυρω μου μεγαλωνουν και κυριως της "υποστηρικτικής" μου οικογένειας, με γεμίζουν με ενοχες και ερωτηματικά για τον εαυτό μου που πριν δεν υπηρχαν. Το να τους κανουμε στην ακρη.. Μου ακουγεται οντως ακραιο και προσωπικα δεν θα μπορουσα να το κανω διοτι φοβαμαι οτι θα δημιουργήσω ακομη μεγαλυτερα προβληματα και ενοχες στον εαυτο μου.Ελπιζω να την βρουμε την ακρη!