Καλημέρα, έχω γνωρίσει ένα άτομο σαν εσένα, βασικά έχω αγαπήσει ένα άτομο σαν εσένα. Δεν γνωρίζω για άσχημα παιδικά βιώματα, αλλά πάντα υποψιαζόμουν κάτι ανάλογο.Αυτό που θέλω να σου πω, είναι πως έχεις κάνει το πρώτο βήμα. Έχεις αναγνωρίσει τα "προβλήματα" του χαρακτήρα σου και την αιτία τους και έχεις αποδεχθεί πως πράγματι υπάρχουν.Το δεύτερο βήμα, είναι να ξεκινήσεις να κάνεις πράγματα για εσένα, πράγματα που κάνουν εσένα ευτυχισμένο και να αφήσεις στην άκρη το αντίκτυπο που έχουν στους άλλους. Δεν σου λέω να γίνεις εγωιστής, νομίζω είναι πράγμα αδύνατο για σένα. Ξεκίνα με μικρά πραγματάκια, μπορεί να είναι μια βόλτα που θες να πας ενώ σου έχουν ζητήσει να κάνεις κάτι άλλο για αυτούς. Μπορείς να το κάνεις αργότερα. Βάλε τον εαυτό σου πάνω από τους άλλους, τόσο ώστε να νοιώθεις καλά εσύ. Καταλαβαίνω πως πιθανότατα τώρα,δεν μπορείς να αποκοπείς απο ανθρώπους που δεν σου κάνουν καλό. Κάποια στιγμή θα πρέπει να το κάνεις όμως, γιατί όλη αυτή η πίεση που συσσωρεύεται μέσα σου, μόνο κακό θα σου κάνει. Κι όσο πιο πολύ πίεση μαζευτεί κι όσο πιο αργά αποφασίσεις να την αφήσεις να βγει από μέσα σου ή χειρότερα αποφασίσει αυτή να βγει από μέσα σου, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να ελέγξεις την ένταση των αντιδράσεων σου.ΥΓ. Πιστεύω πως θα σε βοηθούσε να δεις κάποιον ειδικό, ψυχολόγο, αλλά από την εμπειρία που είχα, κάτι τέτοιο, η απόφαση να πας δηλαδή, δημιουργεί μια επιπλέον πίεση γιατί σκέφτεσαι πως δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις μόνος σου και ίσως το νοιώθεις σαν μια ακόμη ήττα. Το να ζητάμε βοήθεια όμως, δεν είναι κακό, θα ζητήσεις βοήθεια, ώστε να τα καταφέρεις, δεν υπάρχει καμία ήττα σε αυτό.