Εδω κ 21 χρονια ακομη θυμαμαι τον πατέρα μου στο φέρετρο με το φάρμακο που βαζουν στους νεκρούς που ειχε βγει απο τα χείλη του. Ολη η εικονα εχει καρφωθεί στο μυαλο μου κ αρνείται πεισματικά να βγει. Ακομη θυμαμαι το νεκρό υφος του μεσα απο τα καλα του ρουχα. Σαν να κοιμόταν ηταν.Η ζωη ομως συνεχίζεται κ πρέπει να ακολουθήσεις.
