Λυπάμαι πολυ γι' αυτα που διαβάζω.. Ξυπάμαι επίσης που στα 26 σου είσαι ακομα αξαρτημενη απο τη μητέρα σου που αντι να σε βοηθησει να πατησεις στα ποδια σου και να φυγεις απο κοντα της κανει ο,τι μπορει για να σε ελεγχει και να σ' εχει του χεριου της... Λυπάμαι επισης που εχεις σχηματισει το τι ειναι αγαππη στο μυαλό σου μασισμένη σε τοσο λανθασμενα στοιχεια... Κι όλα αυτα εξαιτίας της... Η μητέρα σου ειναι χειριστικη και ψυχικά ασταθης. Αυτο καταλαβαινω.... Και λυπάμαι παρα πολυ για ολα αυτά. Εκπιζω σιγα σιγα να μπορεσεις να μαζεψεις τα κομματια σου και να βρεις τη δικη σου αληθεια μακριά απο' κεινη... Ευχομαι να βρεις τον εαυτό σου και να καταλαβεις πως δεν χρειαζεσαι την εγκριση κανενος για να προχωρησεις ...