Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Δυστυχώς.Ζούσα ακριβώς τις ίδιες καταστάσεις με τη μητέρα μου σαν παιδί. Πλέον, έχοντας φύγει απο το πατρικό μου, η κατάσταση έχει αλλάξει λίγο αλλά εξακολουθεί να ασκεί βία. Όχι σωματική βεβαίως, αλλά ψυχολογική. Προσωπικά, πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να τη μισεί (ναι, γίνεται) και νιώθω την ανάγκη να την απομακρύνω εντελώς απο τη ζωή μου αλλά δεν τα καταφέρνω γιατί απο την άλλη πλευρά εκτιμώ όσα μου έχει προσφέρει (σε υλικό επίπεδο, δηλαδή σπουδές).Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ντρέπεσαι. ΑΥΤΗ θα έπρεπε να ντρέπεται.