Συλλυπητηρια κ καλο παραδεισο να εχει..Απο την μια στεναχωριεσαι που "εφυγε" ,απο την αλλη ομως ανακουφιζεσαι γνωριζοντας οτι θα αναπαυθει..Οταν η κατασταση ειναι μη αναστρεψιμη,δεν μπορεις να ευχεσαι να συνεχισει να παλευει γιατι ταλαιπωρειται..Συμφωνω στο οτι οταν το γνωριζεις εισαι πιο προετοιμασμενος,ωστοσο ο πονος ειναι μεγαλος οσα χρονια κ να περασουν..Ο πρωτος καιρος ειναι δυσκολος ειδικα οταν συναντας φιλους του κ συγγενεις..Αργοτερα συνηθιζεις να ζεις με αυτον τον πονο..Να στηριζετε τη μητερα σας οσο μπορειτε, γιατι παιρνει δυναμη απο εσας..Καλη δυναμη κ ζωη σε εσας.