Ειναι τόσο όμορφα αυτά που θελεις να του/της πεις, που δε βρισκω το λογο να μην το κανεις. Ο φοβος ειναι μεν ενας λογος, που καλο είναι ομως να τον κοιτάζουμε στα ματια και να τον ξεπερναμε, ειδικα οταν ειναι ανοητος και οχι ουσιαστικός. Μην περιμενεις το αλλο ατομο, ισως δεν κανει κινηση ποτε κι αυτο απο δισταγμό και μονο. Δεν ειναι κρίμα; Να μη ζήσεις τον ερωτα απο φόβο μην τυχον δεν ειναι τα αισθηματα αμοιβαια; Οταν περασει αυτο που νιωθεις, ισως μετανιωσεις αλλα θα είναι πλεον αργα. Τολμησε και στη χειροτερη των περιπτώσεων, να μη νιωθει το ιδιο. Ε και; Τουλάχιστον θα ξερεις και δε θ' αναρωτιέσαι.