Αυτό που αγαπάμε να κλαιγόμαστε για όσα είναι στο χέρι μας και δεν κάνουμε νομίζω ότι γίνεται γιατί στο βάθος μας αρέσει η φάση ως έχειν. Συντηρούμε ιδέες και φαντασιώσεις γιατί δεν αντέχουμε τη ζωή μας, αλλά ούτε αυτό έχουμε το θάρρος να παραδεχτούμε. Οπότε, ενώ τα λες πολύ όμορφα και πιασάρικα, μπορεί να κάνεις και για ολόκληρο κοτέτσι ολομόναχος.