H κυρίως αντίρρηση εστιάζεται όπως διαβλέπω από την απάντησή σου στο ότι οι φωτογραφίες θεωρούνται (από τον κόσμο του FB) "πειστήρια". Ότι δηλαδή εξυπηρετούν έναν υποδόριο σκοπό (πικαρίσματα και απόπειρες επανασύνδεσης) και διατηρούνται με κακή προαίρεση κι όχι αθώα. Δεν αντιλέγώ ότι για την πλειοψηφία κάπως έτσι λειτουργούν επειδή από τσοκαρίες και τέρμα ανασφαλείς και των 2 φύλων άλλο τίποτα στο FB (γι'αυτό λέω κλείστε το FB μια και καλή). Όμως στην ουσιαστική βάση του ζητήματος οι φωτογραφίες δεν είναι παρά οπτικές ενδείξεις μιας πραγματικότητας. Μια πρότερης πραγματικότητας βεβαίως, αλλά που δεν ακυρώνεται κιόλας επειδή παρήλθε. Δηλαδή αν κάποιος χηρέψει πχ. τι κάνει, σβήνει τις φωτογραφίες με την πρώην γυναίκα του επειδή βρήκε μια νέα γυναίκα; Επειδή υποτίθεται η νέα γυναίκα του θα νιώσει έλλειψη σεβασμού; Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Θα βάλει και κοινές τους φωτό με την νέα του γυναίκα. Δεν είναι σαν να φτύνει το παρελθόν του με μια τέτοιοα κίνηση; Πώς αυτό στοιχειωθετεί σεβασμό ας πούμε; Μου δίνει το μήνυμα ότι άπαξ και χωρίσει και με την νυν θα την καταδικάσει σε damnatio memoriae. Θα μου πεις ακραίο το παράδειγμα και σε τέτοια περίπτωση υφίσταται σχέση ζωής και γάμος κλπ. Όμως η αρχή στην ουσία της είναι η ίδια. Αν δεν αποδεχτούμε το παρελθόν γι'αυτό που είναι, πώς θα πάμε μπροστά; Αν απλώς το βάζουμε κάτω από το χαλάκι πώς θα αναπτυχθούμε ως αυτόνομοι ολοκληρωμένοι άνθρωποι; Αν δεν βάλουμε στην άκρη τον εγωϊσμό μας πώς θα κατακτήσουμε αυτοπραγμάτωση;Το θέτω ως έναν προβληματισμό. Το ξέρω ότι 99% των κοριτσιών απλώς θέλουν να εξαφανιστεί από τα μάτις τους η πρώην κι ας πάει όπου διάολο θέλει. Ας αναρωτηθούμε αν όντως λύνει κάποιο πρόβλημα αυτή η αντιμετώπιση.