Η εξομολόγησή σου μου θύμισε μια παροιμία που είχα ακούσει κάποτε και την κράτησα..."Η λέξη που συγκρατείς στα χείλη,είναι ο σκλάβος σου.Εκείνη που είπες,είναι ο κύριός σου..."Είναι όμορφο να υπάρχουν άνθρωποι κοντά μας,με τους οποίους να είμαστε ελεύθεροι και να εκφραζόμαστε χωρίς δισταγμό,αλλά σε γενικές γραμμές,καλό είναι να προσέχουμε τα λόγια μας,γιατί κι αυτά μένουν χαραγμένα στην μνήμη των ανθρώπων...Γιατί να είσαι παράσιτο της ζωής σου;Η ζωή δεν κάνει πρόβες,δεν υπάρχει επανάληψη...μην ξοδιάζεσαι εκεί που δεν χρειάζεται και θα βρεις νόημα σε κάτι...Για αρχή,βρες κάποιον που να έχει την καλή διάθεση να σε ακούσει... :)