Κατανοώ τους προβληματισμούς σου και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις. Το κείμενό σου είναι πολύ κατατοπιστικό και σε μια ας πούμε ηλεκτρονική σελίδα, εκφράζεις τις φοβίες, τις απορίες, τα όνειρά σου και τις προσδοκίες σου. Η αλήθεια είναι πως διαβάζοντάς σε, απόρησα με την ηλικία σου. Θα ήταν καλό αν συμμετείχες ανώνυμα με κάποιο ψευδώνυμο εννοείται και να μας μιλούσες. Το λέω γιατί φαίνεσαι ώριμη και κατασταλαγμένη, έχεις αυτογνωσία και λογικές σκέψεις. Σίγουρα κάποιος θα μου πει πως ώριμος μπορεί να είναι κανείς και από τα είκοσι και κάποιος τριάντα συν να φέρεται ανώριμα και παιδικά. Δεν παίζει πάντα ρόλο αυτό φυσικά (η ηλικία), γιατί η ζωή και οι καταστάσεις μας μεγαλώνουν. Θα αρχίσω από το τελευταίο ερώτημά σου και έχω να σου πω πως για να αγαπήσει κανείς τον εαυτό του, σημαίνει να αποδέχεται τον εαυτό του όπως είναι ( είτε εμφανισιακά είτε ως συμπεριφορά), αλλά με σκοπό πάντα να βοηθά στην εξέλιξή του και όχι στην υποβάθμισή του. Αν υπάρχει κάτι πάνω σου που δεν σου αρέσει πχ απληστία, κακή συμπεριφορά, να προσπαθείς να γίνεις συνετότερος και σωστότερος άνθρωπος από μέσα σου πρώτα και να το εξωτερικεύεις και στο περίγυρό σου. Η αυτοτιμωρία είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει κανείς στον εαυτό του. Αγαπώ τον εαυτό μου όχι σε σημείο ναρκισσισμού, αλλά με όλα τα λάθη και τα ελαττώματα που έχει με σκοπό να γίνει καλύτερη ψυχή. Αγαπώ τον εαυτό μου σημαίνει επίσης πως τρέφομαι, ντύνομαι, πλένομαι, κοιμάμαι, εργάζομαι ( μακάρι να υπήρχαν δουλειές κιόλας), ψυχαγωγούμαι με κάποια δραστηριότητα κτλ.