Με τη λογική έτσι είναι και συμφωνώ. Στην πράξη όμως γίνονται όλα ένα κουβάρι, γιατί ο έρωτας κάνει τον άνθρωπο να μη βλέπει την τύφλα του. Κι αυτό είναι απόλυτα λογικό λόγω χημείας, ορμονών κτλ κτλ. 'Ετσι, δεν είναι διόλου απίθανο να καταλήξουν μαζί δύο άτομα φαινομενικά αταίριαστα, αλλά που τους ένωσε η κάψα.'Οσο δίνει ο ένας στον άλλον αυτό που του'λειπε ή που επιθυμούσε (μπορεί να είναι και μηδαμινό, αλλά ο ενθουσιασμός προσθέτει), όλα καλά με ένταση κιόλας.'Οταν όμως περάσουν τα μέλια σε χτυπάει κατακέφαλα η πραγματικότητα, αρχίζουν τα υπαρξιακά "πού πάω, τι θ'απογίνω, πώς έμπλεξα, τι κάνω εγώ με αυτόν/-ήν κτλ", επειδή απλά η καθημερινότητα απομυθοποιεί χαρακτήρες και καταστάσεις. Οι διαφορές αμβλύνονται και οι συμβιβασμοί γίνονται με δυσκολία.