Απεχθάνεσαι να πας στο εξωτερικό γιατί θες να ζήσεις στον τόπο σου και άλλα τέτοια βαρύγδουπα αλλά δέχεσαι (ή δεχόσουν αφού πλέον δυστυχώς για σένα της τα κόψαν όλα) από την πεθερά σου έστω ένα ευρώ για να ζήσεις. Αυτή είναι η διαφορά σου από τόσους εκατοντάδες χιλιάδες που κάνανε τη καρδιά τους πέτρα και εγκαταλείψαν τον τόπο τους με πόνο. Αυτοί δεν θα δέχονταν ποτέ μα ποτέ κάτι τέτοιο. Γίνομαι αντιπαθητική, το ξέρω, αλλά με ενοχλούν αισθητικά κάτι τέτοιες νοοτροπίες και αυτό που σκέφτομαι καλώς ή κακώς θέλω να το λέω.Όσον αφορά τα υπόλοιπα που γράφεις, θα συμφωνήσω ωστόσο μαζί σου.