Συμφωνώ με τους παραπάνω σχολιαστές που έθεσαν το θέμα πολύ σωστά και στην ψυχολογική του βάση.Όλο αυτό που περιγράφεις είναι νοσηρό,δεν είναι νορμάλ,και σε κάθε περίπτωση το βάρος πέφτει στη κοπέλα που δεν ξεκαθάρισε εξαρχής τα όρια και τους ρόλους.Από κει και πέρα επαφύεται σε σένα να πάρεις θέση.Θα σου πρότεινα στη συζήτηση να μην επικεντρωθείς στη συμπεριφορά του αδερφού της όσο στο τι κάνετε εσείς μεταξύ σας σαν ζευγάρι (πχ. ότι θα ήθελες να βρίσκεστε πιο πολύ οι δυο σας μόνοι σας) γιατί μπορεί να το εκλάβει σαν κατηγορία προς αυτόν και να πάρει αμυντική στάση για να τον υπερασπιστεί.Επίσης καλό θα ήταν να μη φανεί σαν να την αναγκάζεις να διαλέξει εσένα ή εκείνον γιατί το πιο πιθανό είναι να πάρει το μέρος του.Απλά ξεκαθάρισε με ήρεμο τρόπο αυτά που σε ενοχλούν.Πάντως η ιστορία σου μου θύμισε μια ανάλογη περίπτωση με μια παλιά μου φίλη και τη σχέση της με την αδερφή της όπου πραγματικά ήταν ανυπόφορη η κατάσταση και τελικά σταματήσαμε να κάνουμε παρέα και γι'αυτό το λόγο.Φαντάζομαι όταν είσαι και ζευγάρι με τον άλλον είναι πολύ χειρότερο.