Γλυκό μου παιδί...Σε νιώθω τόσο...Θα σου μιλήσω σαν παιδί που τα έχει περάσει αυτά σε παρόμοια ηλικία.Κλείσε καταρχήν τα αυτιά σου και μην υποβάλλεις τον εαυτό σου σε καταπιεστικές νόρμες που ίσως σου υποδείξουν ορισμένοι αδιάκριτοι. "Πρέπει να πενθήσεις και να κλαις πολύ", "να βάλεις μαύρα", "να να να"... Σκέψου, η μαμά σου θα ήθελε κάτι τέτοιο για εσένα; Όχι. :-) Θα ήθελε να σε βλέπει να προσπαθείς να σταθείς στα πόδια σου. Θα σου έλεγε πως θα περάσει και ότι εσύ μπορείς να τα καταφέρεις. Θα ήθελε να σε δει να γίνεσαι ενήλικας και να συνειδητοποιείς πως η ζωή έχει περισσότερα δύσκολα παρά εύκολα, αλλά πως θα προσπαθείς να βρεις σε όλα την θετική τους πλευρά. Και τότε θα ήταν πολύ περήφανη για εσένα. Εσύ θα εξακολουθείς να ζεις και να την κρατάς στοργικά φυλαγμένη μέσα στην καρδιά σου και την ψυχή σου. Προσευχήσου να αναπαυθεί η ψυχή της. Δεν χρειάζεται να μιλήσεις σε κανέναν, αν εσύ θεωρείς πως δεν θέλεις. Έχε δίπλα σου μόνο άτομα που σου κάνουν καλό και όχι τοξικό κόσμο. Γλυκό μου παιδί... κράτα σαν νόημα πως η μαμά σου θα ήθελε να σε δει να ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ. Να ζεις, να προοδεύεις, να παλεύεις, να μη φοβάσαι. Ο ρόλος της ήταν να σε κάνει όσο καλύτερο και όσο πιο σωστό άνθρωπο μπορούσε. Φύλαξε βαθιά μέσα σου την αγάπη της, τις αξίες που έμαθες από αυτή και πορεύσου ανάλαφρος σε αυτό το τόσο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής. ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΗ/ΟΣ. Αν θέλεις να μιλήσεις κάπου, είμαστε εδώ.Είμαστε πολλές και πολλοί αυτοί που τα έχουμε βιώσει. Ούτε υπάρχει μαγική συνταγή για να φύγει ο πόνος καλό μου. Μαθαίνεις να συνυπάρχεις με αυτή την ανοιχτή πληγή στην καρδιά και ο χρόνος ειλικρινά όλα τα απαλύνει, σιγά σιγά. Και αν μπορούμε να σε κάνουμε να αισθανθείς λίγο καλύτερα έστω με ένα μικρό σχόλιο, εδώ είμαστε. :-)Καλή δύναμη σε εσένα και στο μπαμπά/αδέρφια (αν υπάρχουν).