Ενώ συμφωνώ επί της αρχής μαζί σου έχω μια μικρή παρατήρηση σε αυτό:", οφείλεις στον εαυτό σου πρώτα να απομονωθείς ένα μικρό διάστημα για να κάνεις μια ωραιότατη αυτοκριτική. Αυτό το διάστημα, θα σε βοηθήσει να καταλήξεις αν θέλεις να προσπαθήσεις να ξαναζεστάνεις το κλίμα με τον τωρινό σου σύντροφο ή αν σου τελείωσε Πηγή: www.lifo.gr"Το άνω παίρνει ως δεδομένο ότι η απόφαση θα παρθεί από τον αιτούντα την απομόνωση που θα κάνει την αυτοκριτική του και θα αποφασίσει. Κι ότι το άλλο μέρος του ζεύγους θα αποδεχθεί αναγκαστικά την απόφαση αυτή. Τι γίνεται όμως αν ναι μεν το πρώτο μέλος αποφασίσει να ανανεώσει την υπάρχουσα σχέση -επειδή την αξιολογεί ως το πιο σημαντικό- αλλά το έτερο μέρος που έχει λάβει το απαξιωτικό αυτό σήμα ("να μείνουμε χώρια να σκεφτώ κάποια πράγματα" που συχνά εκστομίζεται ως δικαιολογία) δεν έχει κατόπιν ΚΑΜΜΙΑ επιθυμία όχι να επαναθερμάνει τις σχέσεις αλλά προτιμά να αποχωρήσει αυτοβούλως και οριστικώς επειδή πληγώθηκε; Μήπως -λέω μήπως- σε αντίστοιχες περιπτώσεις αντί να πληγώνουμε με την υπερβολική ειλικρίνεια πρέπει να αυτομαστιγωθούμε σιωπηλά και να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε χωρίς τυμπανοκρουσίες κι ανακοινώσεις εκ των προτέρων; Η αξιολόγηση αν κάτι αξίζει ή δεν αξίζει δεν χρειάζεται -κατά την γνώμη μου πάντα- την απόσταση για να γίνει. Επειδή επιπλέον η απόσταση φέρνει ενίοτε νοσταλγία και η νοσταλγία επιθυμία.
