Λίγο το έχεις;Να έχεις την υγεία σου και να έχεις δίπλα σου τη μητέρα σου;Ξέρεις τι είναι να περνάς ολομόναχος τις γιορτές στην Εντατική; Να μην έχεις δίπλα τους γονείς σου να πείτε χρόνια πολλά;Και γιατί να σε απασχολούν οι άλλοι;Γιατί να έχεις σαν κριτήριο την επιβεβαίωση του κόσμου, αντί να βάλεις ένα ποτήρι κρασί σε εσένα και τη μητέρα σου και να τραγουδήσετε μέσα στο σπίτι σας μαζί;Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να ζούμε με βάση τα όσα μας επιβάλλει ένα κατασκευασμένο κοινωνικό πρότυπο. Αυτή είναι η μεγαλύτερη μου απορία από αυτή την κοινωνία.