Με τη γυναίκα μου παντρευτήκαμε το 2008. Ήμουν εγώ 34 και εκείνη 26. Οι δουλειές μας ακόμα ασταθείς (όχι ότι τώρα είμαστε μέσα στην ασφάλεια αλλά οκ σε σχέση με άλλους καλά είμαστε). Από την πρώτη μέρα άρχισαν όλοι "αντε και με ένα μωρό τώρα", άντε βρε μεγαλώνεις θα σε φωνάζουν παππού τα παιδιά σου" , άντε τι περιμένετε βάλτε μπροστά μην τεμπελιάζετε". Το αποκορύφωμα είμαι ένα βράδυ μπροστά από το σπίτι μου και περνάει με τα πόδια ένας γνωστός του πατέρα μου και μου λέει : Τι γίνεται σκαρώσαμε κανένα παιδάκι; όχι ακόμα; Γιατί αγόρι μου; υπάρχει μήπως κανένα πρόβλημα; Στην ερώτηση μου :Εσείς πόσα παιδιά έχετε (είναι άτεκνος) την είχε την απάντηση : Εμένα ήταν η γυναίκα μου στείρα εγώ είμαι καρπερός. ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΡΕ Μ@@ ήθελα να του πω έχεις κανένα εξώγαμο και μας το κρύβεις;. ¨Όταν τελικά αποκτήσαμε την κόρη μας μετά από εννέα χρόνια γάμου (δεν είχαμε ευτυχώς κανένα πρόβλημα είμαστε από τα τυχερά ζευγάρια με το που το αποφασίσαμε η γυναίκα μου έμεινε με τη μία έγκυος ) άρχισαν άλλες ερωτήσεις του στυλ : Πόσο πήγε η εξωσωματική και μάλιστα από κόσμο ΑΣΧΕΤΟ. Χαμογελώντας τους απαντούσα τίποτα απολύτως ρωτήστε και το γυναικολόγο. Σχόλιο παλιού μου συμμαθητή : Είναι σίγουρα δικό σου χαχαχα. Αν δεν ήμουν τόσο ευτυχισμένος θα έπρεπε να ξεχεστώ με ολόκληρο τον κόσμο. Τώρα που η κόρη μου είναι τριών ετών παιδάκι έχουν αρχίσει τα διάφορα του στυλ "αντε με ένα γιο τώρα να ακουστεί και του πατέρα σου το όνομα (λες και η γυναίκα μου δεν έχει γονείς μόνο εγώ έχω), άντε και με ένα δεύτερο με ένα θα μείνετε η συννυφάδα μου που έκανε ένα παιδί όταν της σκοτώθηκε σε τροχαίο τρελάθηκε ΝΑΙ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ. Θα μου πείτε καλά όλος σας ο περίγυρος τόσο τοξικοί άνθρωποι είναι; Η αδιακρισία και η κακότητα είναι χαρακτηριστικό των πιο πολλών Ελληναράδων. Μη δίνετε σημασία σε κανέναν. Η ζωή μπορεί να είναι όμορφη και χωρίς παιδιά και με παιδιά.