Μία γυναίκα, με την θυληκή της λογική, ισοπεδώνει τα πάντα, διυλίζοντας τα πρώτα, βρίσκοντας αμέτρητες εκδοχές των όσων αντιλαμβάνονται γύρω τους, δρα ανταγωνιστικά απέναντι στις άλλες γυναίκες, προβάλει την ευαισθησία της αφού πρώτα διασαφηνίζει πως αν χρειαστεί θα πατήσει σε πτώματα. Να μιλήσω για ζήλεια και δίψα να νιώθει ότι ο άντρας δίπλα της της ανήκει πρέποντας να το αποδυκνείει με "έργα" αυτό;Όταν όμως έρχονται περιστατικά σαν το παραπάνω (ο φίλος να την συνοδέψει γιατί ο σύντροφος της δεν μπορει...δήλωση δηλαδή ότι είναι ο αναπληρωματικός στην απουσία ή αδυναμία του άντρα της..) τότε:φωτοστέφανο στο κεφάλι, μάτια αγελάδας γεμάτα απορία, κούνημα τα φτερά στην πλάτη και σκορπίζοντας νεραϊδόσκονη ρωτά : "μα που είναι το κακό;"