Κάτι παρόμοιο μου συνέβη όταν σπούδαζα, με μια παρεα γειτόνων/φοιτητών και για καποιο λογο δεν βγηκα εξω Σαββατόβραδο. Μολις ειχαν γυρίσει απο εξοδο κ μιλουσαν υπερβολικα δυνατά, τοσο που ξυπνησα ενω ειχα μολις κλείσει τα μάτια.Καπου στις 6 το πρωι έπεσαν για υπνο. 7 η ώρα εβαλα σκούπα. Και η σκουπα που ειχα εκανε θορυβο σαν πύραυλος στο Καναβεραλ. Εκανα μια απιθανη, αργη, λεπτομερή φασινα Κυριακή πρωι πρωί. Α! Κάρφωσα στον τοίχο της κρεβατοκάμαρας και το κάδρο που μου ειχε κανει δώρο ενας φίλος. Και τις κρεβατοκαμαρες ενας τοιχος τις χώριζε, βρε. :-) Τους ακουσα που ξυπνησαν και μουρμουριζανε σιγα. Εκτοτε δεν ξαναακουστηκε λεξη, ουτε ξαναρθανε ατομα να κοιμηθουν δίπλα.