Μερικές σκέψεις...Ο Αριστοτέλης λέει πως ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Δεν ζούμε χωρίς τους άλλους. Έχουμε προσδοκίες από τους άλλους. Από τον εαυτό μας έχουμε; Η κρεμιομαστε από τον αλλο, τον φίλο μας, τη σχέση μας, περιμένοντας από αυτόν;Ποια είναι η ανιδιοτελής αγάπη; Πως την ορίζεις; Για μένα ο μόνος ορισμός της είναι η αγάπη που δε ζηλεύει, δε σκέφτεται το κακό, όλα τα ανέχεται, πιστεύει κι ελπίζει, όπως λέει ο απ. Παυλος.Όσο για το τελευταίο σου ερώτημα: μπορεί να είναι γύρω σου τόσοι άνθρωποι, κ μέσα σου τόσο μόνος. Μπορεί να είσαι μόνος στο δωμάτιο αλλά υπαρξιακά όχι μόνος. Καλές γιορτές!