Σε καταλαβαίνω μικρό μου...Εχω περάσει κι εγώ περιπου τα ίδια.Ευτυχώς έχω ενηλικιωθεί εδώ και ένα χρόνο και πλέον Χριστούγεννα,Πρωτοχρονιά,Πάσχα και γενέθλια τα περνάω με τη μητέρα μου.Μέρες που είναι κι εγώ τα σκέφτομαι ολα αυτά.Νιωθω πολυ ασχημα...χανω τον εαυτό μου αλλα τον ξαναβρίσκω.Δυστυχώς,δε ξερω πως να σε βοηθήσω οσον αφορα το νομικο κομματι.Μηπως γινεται να αλλαξει αυτο εαν πας σε ενα ψυχολογο που να επιβεβαιώνει οτι δε μπορεις να πηγαίνεις στις γιορτες στο μπαμπα σου;Μπορεί να ακούγεται χαζο απλα το αναφερω