Αν τον αγαπάς, είναι ακόμη χειρότερα για σένα. Υποκρίνεται στους άλλους, σε σένα γιατί να μην το κάνει. Ξέρεις τι; Αν δεν είσαι ο τύπος με τον σκύλο χορτάτο και είσαι αυτός που του δίνει την έξτρα πίτα, εσύ θα στερείσαι πράγματα. Είσαι μ' ένα άτομο που μοιράζεσαι. Είσαι με κάποιον που στα ζόρια δεν θα είναι δίπλα σου ή όπως τον θες. Είσαι με κάποιον που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είσαι με κάποιον που θα μπορεί να μιλάει μαζί σου τρυφερά, με το παιδί του, τον γείτονα κτλ. δεν ξέρεις πότε τα εννοεί και πότε όχι, μπορεί κι ο ίδιος. Είσαι κάτι σαν αποκούμπι του για ν' αντέχει την τωρινή του φάση. Αν εσύ τον αγαπήσεις όντως ( πέρα απ'τον έρωτα) μετά θα σου κοστίζει αν τελικά δεν μπορείς να τον έχεις με τους όρους που σε καλύπτουν. Δεν είναι μόνο το ηθικό μέρος, είναι και το διαβρωτικό. Είναι σα να δέχεσαι να είσαι δεύτερος στη ζωή του άλλου στην καλύτερη και να στερήσεις τη δυνατότητα να ζήσεις κάτι ολοκληρωμένο στη χειρότερη. Σοβαρά. Άσε λίγο στην άκρη το ηθικό μέρος, το μέρος του τι νιώθεις και δες λίγο αν καλύπτεσαι κι αν σ' έλκει και λίγο το ανέφικτο της φάσης. Σκέψου τι παίζει.