Προσωπικά, πιστεύω το αντίθετο. Ότι, αν δεν έχουν μία γερή (χρονική) βάση από πριν (ήτοι η απόσταση να έχει προκύψει μεταγενέστερα στη σχέση), είναι καταδικασμένες να αποτύχουν. Για τον λόγο ότι κανένα μέσο επικοινωνίας δε μπορεί να υποκαταστήσει την καθημερινή επαφή, την κοινή εξέλιξη ως ζευγάρι. Καταλήγεις να ερωτεύεσαι μια εικόνα του άλλου που έχεις στο κεφάλι σου, να μη μοιράζεσαι κοινές στιγμές, να μην αισθάνεσαι και να οσφραίνεσαι αλλαγές στον άλλο, πολλά...Και διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για την επιτυχία τους, όταν τα μέρη συναντηθούν και αρχίσουν μια κοινή ζωή (όπως για εκείνη την εξομολόγηση με τα παιδιά που παντρευτήκανε μετά από 7 χρόνια σχέση σε απόσταση).