Μπορείς να πετάς μπηχτες, υπονοούμενα στον αέρα σχετικά με τα βαθύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζεις και να δεις αν ο άλλος ανταποκριθεί και πώς. Πχ αν φοβάσαι τη δέσμευση επειδη ο πρωην σου σε έδερνε, μπορείς να πετάξεις: "υπαρχουν πολλοί φόβοι που μπορεί να έχει κάποιος στις σχέσεις του, όπως αν δεν αρέσει στον άλλον, αν πονεσει... ψυχικα ή σωματικά....." Αν ο συνομιλητής έχει παρόμοιες εμπειρίες υπάρχει (μικρη μεν, αλλά υπάρχει) πιθανότητα να τσιμπήσει και να εξελίξει το θεμα... αν δεν καταλάβει τίποτα, μπορείς και το ανασκευάζεις "εννοώ να πονέσει τόσο πολύ ψυχικά που να του βγουν ψυχοσωματικα συμπτώματα" ή χαριτολογώντας "εννοώ να σε νευριάζει ο άλλος τόσο πολύ που να του χτυπάς το κεφάλι στον τοίχο!". Εντάξει το πχ που έδωσα μπορεί να ήταν fail, αλλά νομίζω έπιασες το νόημα.Αν νιωθεις ότι κανείς δε σε καταλαβαινει ψάξε και στο ιντερνετ απρόσωπα παρόμοια με σένα άτομα.Βγαλτο από μέσα σου ακόμα και σε ειδικό ψυχικής υγείας. Αλλά βγαλτο! Το ότι έγραψες αυτήν την εξομολόγηση είναι ένα πολύ καλό πρώτο βημα!Μη νομίζεις ότι δεν υπάρχουν άτομα σαν εσένα. Υπάρχουν, απλά κρυβονται κι αυτά υπό το καθεστώς φόβου της κριτικής. Αν συνομιλήσεις με τέτοια άτομα ή με ειδικό θα νιωσεις αμέσως αμεσως πολύ καλύτερα! :-)