Καταλαβαίνω τι εννοείς , γιατί ένιωθα και εγώ πολύ συχνά το ίδιο. Βέβαια , πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι "ατέλειωτοι" δηλαδή έχουν τόσες μα τόσες πτυχές που επί της ουσίας η έννοια του εαυτού ως κάτι σταθερό και αμετάβλητο είναι δυσκολο να υφίσταται. Κάθε ρόλος, αφήνει και μια πτυχή του ατόμου να φάνει, δεν είναι λοιπόν οι ρόλοι κάτι ψεύτικο η ξένο , είσαι εσύ σε σχέση με τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου. Πχ είσαι αλλιώς στην οικογένεια σού, αλλιώς στην δουλειά, αλλιώς στους φίλους ,αλλιώς στην σχέση και αυτό σου βγαίνει αβιαστα εκεί είναι η μαγεία. Όσο νιωθεις άνετα από την άποψη του ότι δεν πιέζεις κάτι ,κάθε ρόλος είναι και ένα κομμάτι δικό σου! Ααααχ φιλοσοφησα πάλι βραδιάτικα ! Καληνύχτα!