Επαθα το ιδιο πριν ενα μηνα. Με αφησε μετα απο 2.5 χρονια για τον ιδιο λογο. Κατηγορησα αρκετα τον εαυτο μου..ειτε επειδη μιλουσαμε(μαζι) για συγκατοικηση,επειδη ανυπομονουσα..τελικα οχι. Δε θα κατσω να νιωσω ενοχες επειδη ανυπομονουσα να μοιραστω κατι μαζι του,το οποιο εδειχνε οτι ηθελε και αυτος. Απλα δε με γουσταρε τοσο,δε με θελει οσο εγω και τελος. Υπαρχουν ατελειωτα παραδειγματα ανθρωπων που κανουν σχεδια για το μελλον και δεν πανικοβαλλονται. Οποτε απλα δε μας γουσταρουν τοσο. Ποναει πολυ η απορριψη αλλα τι να κανουμε;Ο,τι ειναι να γινει θα γινει.