Μπονζούρ Καραβάν! :*Οι άνθρωποι πάντα τομάρια ήμασταν, λόγω όμως της πλασματικής ευμάρειας υιοθετούσαμε ένα προσωπείο πιο συμπονετικό, πιο large, πιο ανθρωπιστικό αν θες. Δεν το συζητώ ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις με ανθρώπους που, έστω, προσπαθούν να δουν τη γενικότερη εικόνα ή το τι υπόβαθρο έχει μια κατάσταση και να δρουν αναλόγως. Πλέον έχουμε ως δικαιολογία και την "κρίση" για να εντρυφήσουμε στα βάθη του τομαρισμού με συνέπεια την αγένεια, την έλλειψη σεβασμού, ενσυναίσθησης, συναίσθησης γενικώς βρε παιδί μου! H κοπελίτσα της ιστοριούλας, χωρίς καμία ενοχή ή έστω δεύτερη σκέψη, ανακάτεψε στη σχέση της τον φίλο προβάλλοντας τον ως ανταγωνιστή, για ένα καθαρά προσωπικό του γούστο, χωρίς καν να τον ρωτήσει, ώστε να "στρώσει" το γκομενάκι που ονειρεύεται μεγάλα, όπως τα χαρακτηρίζει η ίδια, "πεπόνια" άλλων γυναικών. Ότι φταίει, δηλαδή, η οποιαδήποτε άλλη γιατί το αγόρι της είναι άνιωθο...Το συμπέρασμα ποιο είναι; Εγώ να κάνω τη δουλειά μου και ποιον θα πατήσω στην πορεία ούτε μ' ενδιαφέρει, αρκεί να γίνει έτσι όπως θέλω εγώ.Το πλέον ενδεδειγμένο, δηλαδή, να το συζητήσει με τον σύντροφο της, ούτε καν της πέρασε απ' το μυαλό, γιατί θεωρεί και τον εαυτό της πονηρό και καπάτσο.Ναι, όσο και να μη μας αρέσει, είμαστε, ως επί το πλείστον, πληθυσμός κάφρων, ούγκανων και τομαριών!Και μ' αυτή την αισιόδοξη κατάληξη μας εύχομαι καλή συνέχεια γλυκιά μου! :) ;)