Τα είχα γράψει και παλιότερα, αλλά επειδή σβήστηκαν, ακόμα μία φορά, επειδή είμαι βέβαιος ότι η εξομολόγηση αφορά εμένα και τον τρόπο έκφρασης μου εδώ :1. Πολλές εξομολογήσεις είναι υπερβολικά μονοδιάστατες. Οι εξομολογούμενοι/ες αναφέρονται σε γεγονότα με τρόπο που δείχνει ότι είναι φυσιολογική η δική τους άποψη και εκπλήσσονται (χωρίς να αποδέχονται) για την ύπαρξη μιας άλλης.Η αγένεια και η προσβολή σε αυτές τις εξομολογήσεις λειτουργούν ως σοκ, ως ταρακούνημα, με σκοπό να τους εξαναγκάσουν να σπάσει η φούσκα της πραγματικότητας στην οποία ζουνε. Να αντιληφθούνε όχι μόνο ότι υπάρχει διαφορετική άποψη, οπτική και αξιολόγηση στο πρόβλημά τους, αλλά και ότι η διαφορετικότητα αυτή έχει διαμορφωθεί χωρίς λογική ή ιδιαίτερη σκέψη, μόνο βάσει ενστίκτου ή αναγκών.2. Η "όποια" προσβολή ή αγένεια εκ μέρους μου δεν έχουν σκοπό να νιώσω εγώ καλύτερα ή πιο σημαντικός. Αν ήταν έτσι, θα επεδίωκα να είμαι αρεστός με τα σχόλια μου. Μου είναι αδιάφορη η κολακεία των "ταυτίζομαι", των "like" κλπ. Το "σόσιαλ μίντια" κομμάτι της Lifo με αφήνει πραγματικά αδιάφορο.3. Η ενόχληση μερικές φορές είναι καλύτερη βοήθεια από το χάιδεμα. Η αλήθεια είναι ότι αυτό χρειάζεται μία ωριμότητα για να το καταλάβεις. Αλλά είμαι εσκεμμένα ενοχλητικός (βλ. παραπάνω 1).3. Στους φίλους μου όταν λένε βλακείες, τους βρίζω. Έτσι όπως "βρίζω" κι εδώ. Και χειρότερα.4. Αν αμφιβάλλεις για οτιδήποτε από τα παραπάνω, κάνε τον κόπο να διαβάσεις απαντήσεις μου χωρίς "βρισίδια". Κι έλα να τα ξαναπούμε.